Zen en de kunst van het indelen

Toch nog twee dagen alles verschuiven/overhoop, want er moest nog een vloer in de keuken gelegd worden (wel mooi geworden met vier ronde glazen gaten in de vloer, zodat er beneden een soort kerkelijke lichtbundels op mijn boeken schijnen)…en dan rust. Mijn variant van een zentuin aanleggen: eindelijk de tijdschriften precies op volgorde zetten gevolgd door het iets lastigere karwei van de cds hergroeperen. Immers hoe laat je die categorieën overlopen. Waar moet Talk Talk nou tussen staan (nieuwe oplossing bij Stemmen, dus in de buurt van Nico, Tim Buckley, en Arthur Russell.) Ook lastig: waar moet Junior Boys? Ik heb ze maar een plekje gegeven tussen World of Twist en Vincent Gallo. En ga zo maar door.
Eindelijk een fietsenrek gekocht, dat ook direct in de straat moest worden vastgeschroefd want die dingen waaien hier vrijwel direct om. Kerstboom de deur uit. Herlees voor de 80ste keer Lester Bangs over The Stooges (Of Pop and Pies and Fun: A Program for Mass Liberation in the Form of a Stooges Review or, Who’s the Fool? (1970), mijn favoriete Bangs stuk. Zowel uitputtende recensie van Funhouse als scherpe analyse hoe de sixties geest vrijwel direct in 1970 uitgeblust is. Plus de essentiële connectie die Bangs maakt tussen de vrije complexiteit van freejazz en de monotonie van garagerock als uitweg naar een echt radicale muziek. 21 pagina’s in twee delen gepubliceerd. Daar kwam je blijkbaar mee weg in Creem.)