Schatkist

Kwam bovenin een kast een doos tegen waar niet alleen uitgeknipte Melody Maker artikels uit begin 1995 in lagen maar ook mijn oude singeltjes en vooral een paar cd singles die ik al jaren kwijt was. Waaronder de Dixie-Narco E.P. van Primal Scream uit 1992. Blijft nu nog steeds een interessante plaat, waarin de Scream zich bevindt tussen de euforie van Screamadelica en de heroïne comedown vibe van Sister Lovers, Gram Parsons en de Stones circa Sticky Fingers. ‘Stone My Soul’ is veel sterker dan wat ze later op het mislukte Give Out But Don’t Give Up hebben gedaan. En de Dennis Wilson cover ‘Carry Me Home’ is ook vrij creepy. Het eindigt allemaal opgewekt met ‘Screamadelica’ zo’n typisch lome Weatherall kraker van 10 minuten (wel geinig maar terecht niet op het album zelf verschenen.)

En woah! Die heb ik dus ook nog. De 23 minuten versie van Frankie Goes To Hollywood ‘Warriors (of the Wasteland)’…net op tijd want ik zag in Paradiso een poster dat ze langskomen (niet dat ik daar na toe ga…leeft Holly Jonhson eigenlijk nog?) Uit nieuwsgierigheid op gezet en verdomd: een monument van de jaren 80. Een groot technowagneriaans epos, idiote popambientdiscobombast…met een hoofdrol voor dat lekkere gitaarloopje.

Tijdelijk hier verkrijgbaar: Frankie Goes To Hollywood – Warriors (Compacted)

Later tussen de knipsels vond ik een schrift vol aantekeningen uit de periode 94-95 toen ik mijn eerste scriptie schreef. Was compleet vergeten dat ik het schrift nog had (sowieso dat ik toen in een schrift schreef.) Gelukkig is het geen genante confrontatie, ik mag dat Heilige Vuur wel wat er in brandt…de obsessies die ik toen had heb ik nog steeds, alleen toen was het nieuw, rauw, een ontdekkingstocht. Je voelt een soort koortsige gretigheid, een zoeken naar gereedschappen om de wereld te begrijpen, die inmiddels zijn gevonden en bijna moeiteloos kunnen worden ingezet. Ik ben nu veel relaxter dan de, iets te serieuze, jonge Nietzscheaan die worstelt met de begrenzingen van sociologie (en droomt van een vrije, totaalsociologie), de rol van house ten opzichte van rock, de voor en tegens van ecstasy. Interessant om te zien wat er in die korte periode opeens speelt: jungle, Wild Palms, ik ga online, begin weer sciencefiction te lezen. Ook grappig om te zien hoe fanatiek ik naar reclame keek als bron van betekenis (al die vergeten spijkerbroekreclames op MTV leken wel een soort evenementen waarin de cultuur een nieuwe richting kreeg.)