Nooit meer "Hi!"

Een paar weken geleden hoorde ik het van Steve, die het zelf net aan de overkant had gehoord: “Omar, ik hoor net dat Barry is overleden.” Ik weet niet waarom maar de dood van Barry hield me al tijden bezig, niet zozeer vanwege zijn gezondheid als meer het idee van “wat gebeurt met de winkel?” en vooral een toekomstige melancholie over de onvervangbaarheid van een personage. Want ook al zullen er ongetwijfeld nog heel veel vreemde figuren en persoonlijkheden rondlopen in Amsterdam, kan ik niet ontkomen aan een triest gevoel dat een tijdperk voorbij is, dat de laatste authentieke excentriekeling dood is.

Via Steve die in Used English Books had gewerkt kreeg ik fantastische verhalen te horen die van Barry, wiens boekwinkel zich om de hoek waar ik sociologie studeerde bevond en al snel onderdeel werd van mijn leven, meer dan een gekke Amerikaan in Amsterdam, een mythe maakten. Je zou het niet zeggen als je binnenkwam en hem daar steevast achter de toonbank zag zitten. Kalend, rokend, als hij niet met een klant in discussie was over de problematiek van het Midden-Oosten of ruzie had met een medewerker, klonk altijd een vriendelijk New Yorks “Hi!” Dit was iemand die de Velvet Underground live had gezien (en kut vond.) Die naar eigen zeggen als kinderster in Spartacus en Rebel Without A Cause had gespeeld. Die de hippie trail had gevolgd en daar prachtige foto's van had gemaakt. En wiens levensverhaal in Amsterdam ooit is verfilmd als Snapshots met Burt Reynolds in de rol van Barry!

Je vond er altijd wat en hij had in de kelder (oppassen voor je hoofd bij het trapje!) een schatkamer aan sciencefiction, een genre waar Barry helemaal niks mee had maar naar het schijnt moest blijven verkopen om zijn winkel draaiende te houden (blijft een raadsel: wie zijn dan al die SF-freaks? Ik heb daar altijd alleen voor die kasten gestaan.) Zoals een mythe betaamt moet je in stijl sterven en Barry kreeg in november op weg naar De Engelbewaarder, waar hij altijd na sluitingstijd te vinden was, een hartaanval.

Dan komt altijd de vraag: hoe verder met de winkel? Je schijnt hem te kunnen kopen. En even fantaseer ik toch over een leven verloren tussen de boeken aan de Kloveniersburgwal. Helaas net als in het geval van de Cult Videotheek, die ook een keer van eigenaar moest verwisselen, ben ik geen ondernemer, heb ik sowieso het geld niet (noch de wil om het te verkrijgen) en de realiteit van werknemers achter de broek zitten en het gezeur van klanten aanhoren (alhoewel liever lezers dan filmnerds) is de mijne niet. Maar uiteindelijk is Used English Books zo’n winkel die teveel verbonden is met de originele eigenaar. Een winkel die nu zielloos is en zal blijven.