Schuins Beziend II

K-punk benoemt toevallig wat mij aan Žižek “teleurstelt”, hij schrijft/denkt als een DJ. Je zou verwachten dat het een methode is die precies in mijn straatje zou passen. Niet helemaal. Als een DJ faalt en je niet bij de les weet te houden ga je eens naar de wc, de chillout, de bar…en dat gebeurt met mijn gedachten bij Žižek ook. Ik sla stukken makkelijker over dan bij andere schrijvers, hij heeft geen “verhaal” wat het bij een houdt (hij is zo'n zenuwachtige hak-op-de-tak DJ.) Het eerste hoofdstuk is fantastisch. Maar ergens bekruipt mij het gevoel dat Žižek niet zozeer Lacan uitlegt aan de hand van de populaire cultuur als juist af en toe met fantastische analyses komt zetten van films met behulp van Lacan. De beste, zijn analyse van Rear Window. Ik heb die film zo vaak gezien, en toch nooit is er bij opgekomen dat James Stewart gefascineerd is door zijn moordende buurman omdat de man volbrengt wat hij wil, zich ontrekken aan de seksuele aandacht van een vrouw (be-lach-elijk gegeven is dat eigenlijk, wie probeert er nou in godsnaam te ontsnappen aan Grace Kelly? Žižek gooit het op de moeder die op cruciale momenten hun liefdesspel interrumpeert door woordeloze zang. Ik heb altijd gevonden dat Stewart een beetje nichterig is met zijn fotografische fallus en stoere mannenverhalen.)

(Een alternatief DJ-model is natuurlijk Mille Plateaux dat zowel kan fungeren als remix van Anti-Oedipus als theoretische platenkoffer, gevuld met vette ideeën die je naar eigen inzicht eens kan gaan mixen. Hey, dat boek is niet voor niets in de jaren negentig zo geknald.)