Rustig aan...luister naar dit

Even een soort pauze inlassen, lees op het moment wanneer er zich maar een moment voordoet de Jim Morrison biografie van Stephen Davis (kom ik zeker nog op terug.) Draai op het moment van alles, de nieuwe Fischerspooner, de schitterende dub van Tiefschwarz – Issst (er is alweer bijna genoeg materiaal voor een volgende Vet Geluid mix), Mathew Jonson – Gemini en ik trek weer wat meer vinyl uit de kast: Wagon Christ - Throbbing Pouch (na al die jaren snap ik nog steeds niet waarom over deze generieke triphop zo juichend wordt gedaan, wel mooie woorden over H*m*n *ft*r *ll: “Daft Punk are so post-modern that they come out the other side and just sound totally, undeniably Modern”), Moodymanns Silent Introduction, Miles Davis - In A Silent Way en dus L.A. Woman van The Doors. Dacht eigenlijk dat mijn LP helemaal onspeelbaar was geworden maar met de nieuwe naald valt het erg mee. Heerlijke rauwheid. Beetje rare plaat in het Doors oeuvre (was trouwens de eerste die ik ooit van ze kocht en ach nog zo’n persoonlijk feitje ‘Love Her Madly’ was nummer 1 op de dag dat ik werd geboren), het is The Doors definitief “gedepsychedeliseerd”. Het is zo’n Amerikaanse muziek, ik krijg altijd associaties van bars in Los Angeles, eindeloze snelwegen, een soort wetteloze zone (zie met name ‘The WASP (Texas Radio and the Big Beat’), warm, vochtig, gevaarlijk.