Ajax – PSV 0-4

Schijt…ik ging al met weinig hoop naar het evenementencomplex en de eerste twintig minuten zag alles er eigenlijk wel prima uit, Ajax speelde veel meer naar voren dan onder Koeman, PSV zag er niet bijster geïnspireerd uit. Maar dat is dan ook de kracht van dit PSV, ze pretenderen niet te voetballen op een manier die ze niet kunnen. En ze hebben geduld. Twee kinderlijke dekkingsfouten afgestraft en de wedstrijd is over. Geen zweetdruppel gelaten. Persoonlijk pijnlijk omdat de Grote Satan drie keer scoort, terwijl ik de eerste helft vooral had genoten van zijn theatrale valpartijen. Zal je altijd zien. Over PSV verder weinig te melden behalve dat Gomes op een cruciaal moment in de wedstrijd een werkelijk miraculeuze redding deed.

En Ajax? Ajax heeft meer problemen dat een nieuwe trainer kan oplossen. Want er zijn genoeg voetbalproblemen (dingen als positiespel, automatismen) naast mentale problemen (geen wil-om-te-winnen, geen collectief, gebrek aan discipline, inzicht.) Los daarvan wordt nu pijnlijk duidelijk dat alles eigenlijk bij die club langs elkaar leeft. Er is geen symbolische continuïteit, geen visie en de architectonische fouten van De Arena zullen nooit voor een direct contact zorgen tussen publiek en spelers. Niemand met macht zal dit bij Ajax zien en zo wel dan geen zin/mogelijkheden hebben om er wat aan te veranderen. Het is weer 1989. Alleen vermoed ik snijdt het dit keer nog dieper, is het idee “Ajax” dood.