Buig diep

Terwijl ik zo weer eens naar Human After All luisterde, kon ik me opeens elke track voorstellen als een portret van een robot, zeg maar ‘Steam Machine’ een 19e eeuwse, grotesk onhandige en puffende robot, ‘Make Love’ een briljante liefdesrobot, ‘BrainwashAAAAH’ een compleet doorgedraaide vechtmachine (beetje die verkrachterrobot op de originele Appetite For Destruction hoes), ‘Technologic’ een doordravende bureauslaaf, ‘Emotion’ een vaderrobot die heel goed slaapliedjes kan zingen, etc. etc. Kwam er eigenlijk op omdat iemand op ILM ‘Robot Rock’ omschreef als de opkomstmuziek van een brute cyborg worstelaar.

Fantastisch maar opeens bedacht ik dat ik deze figuur nog op een mijn harde schijf had staan. Lijkt me duidelijk wie eigenlijk een hoofdrol dient te spelen in alle Human After All videoclips. Ik krijg altijd tranen van plezier en ontroering in mijn ogen als ik hem aan het werk zie (het is dus die gast in het rode-oranje shirt, vergeet niet te letten op dat hoofdknikje als hij klaar is.)