Uitgepraat? Dit is conceptuele kunst!
Een Roffe Gids voor Human After All
Whighnomy Bros & Robag Wruhme – Body Rock
Breakwater – Release The Beast
Paperclip People – Steam
69 – Jam The Box
NEU! - Isi
Black Sabbath – Iron Man
Nine Inch Nails – Terrible Lie
AC/DC – Back in Black
Kraftwerk - Numbers
Kraftwerk - Ohm Sweet Ohm
En een intrigerende lezing van Stylus. Human After All als vernietigende kritiek op rockisme? Ja, maar tegelijkertijd een die zichtbaar maakt hoe die ideologie house heeft geinfiltreerd.
Vergeet Radio-Activity. Ik bedoel dat is een niveau waarop Human After All werkt. Maar hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik er van overtuigd raak dat we hier met een radicaal kunstwerk te maken hebben, een extreme breuk met onze verwachtingen van wat een popplaat hoort te doen. Wat blijft intrigeren is die “All Guitars By Daft Punk” zin in het cdboekje. Waarom staat dat er zo pontificaal? Terwijl iedereen inmiddels weet dat ‘Robot Rock’ compleet is gebaseerd op Breakwaters ‘Release The Beast’? Is dat onvoorzichtigheid? Of wil Daft Punk suggereren dat ze die riff noot-voor-noot hebben nagespeeld (immers waarom staat er in de credits niet alleen het standaard “contains samples by” maar ook “incorporates elements of”?) Het doet me erg denken aan de cinematograaf Christopher Doyle die vol trots vertelt over de shot-voor-shot remake van Psycho als een subversief kunstwerk, Christo in Hollywood.
Opeens bevinden we ons diep in Warhol territorium. Al die klachten van “emotieloos”, “repetitief”, “had ik ook zo in 10 minuten kunnen knippen en plakken”, je ziet Warhol al glunderen (wilde trouwens ook een robot zijn.) Het is alsof Daft Punk een soort provocatie heeft uitgebracht. Die schijnbeweging van een titel, het koketteren met de korte opnametijd het zijn allemaal valkuilen, en Daft Punk zal tenzij ik me heel erg vergis blijven zwijgen en ons het werk laten doen, glimlachen over de woede en teleurstelling, schaterlachen om theorieën als deze. Ik zei het al: tricksters, niet te vertrouwen, waarom denk je dat ze altijd maskers dragen?
Whighnomy Bros & Robag Wruhme – Body Rock
Breakwater – Release The Beast
Paperclip People – Steam
69 – Jam The Box
NEU! - Isi
Black Sabbath – Iron Man
Nine Inch Nails – Terrible Lie
AC/DC – Back in Black
Kraftwerk - Numbers
Kraftwerk - Ohm Sweet Ohm
En een intrigerende lezing van Stylus. Human After All als vernietigende kritiek op rockisme? Ja, maar tegelijkertijd een die zichtbaar maakt hoe die ideologie house heeft geinfiltreerd.
Vergeet Radio-Activity. Ik bedoel dat is een niveau waarop Human After All werkt. Maar hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik er van overtuigd raak dat we hier met een radicaal kunstwerk te maken hebben, een extreme breuk met onze verwachtingen van wat een popplaat hoort te doen. Wat blijft intrigeren is die “All Guitars By Daft Punk” zin in het cdboekje. Waarom staat dat er zo pontificaal? Terwijl iedereen inmiddels weet dat ‘Robot Rock’ compleet is gebaseerd op Breakwaters ‘Release The Beast’? Is dat onvoorzichtigheid? Of wil Daft Punk suggereren dat ze die riff noot-voor-noot hebben nagespeeld (immers waarom staat er in de credits niet alleen het standaard “contains samples by” maar ook “incorporates elements of”?) Het doet me erg denken aan de cinematograaf Christopher Doyle die vol trots vertelt over de shot-voor-shot remake van Psycho als een subversief kunstwerk, Christo in Hollywood.
Opeens bevinden we ons diep in Warhol territorium. Al die klachten van “emotieloos”, “repetitief”, “had ik ook zo in 10 minuten kunnen knippen en plakken”, je ziet Warhol al glunderen (wilde trouwens ook een robot zijn.) Het is alsof Daft Punk een soort provocatie heeft uitgebracht. Die schijnbeweging van een titel, het koketteren met de korte opnametijd het zijn allemaal valkuilen, en Daft Punk zal tenzij ik me heel erg vergis blijven zwijgen en ons het werk laten doen, glimlachen over de woede en teleurstelling, schaterlachen om theorieën als deze. Ik zei het al: tricksters, niet te vertrouwen, waarom denk je dat ze altijd maskers dragen?
<< Home