Ben je al ziek van M.I.A.?

Eppy @ Clap Clap Blog: Shakespeare and Politeness met een sensationele en uitputtende lezing/ontleding van zowel de tekst als textuur van M.I.A’s ‘Pop’. Het definitieve antwoord op Reynolds en zijn humorloze Wiggers With Blogs.

Op het moment dat ik de eerste foto van M.I.A. zag bekroop de gedachte: “oh, maar ze moet de concurrentie met Kylie en Beyonce aangaan.” Het is een moment waarop herkenning van charisma plaatsvindt en M.I.A. meteen naar een andere niveau wordt getild namelijk van pop mythologie en iconografie waar verlangen, lust, fantasieën regeren en tegenstrijdigheden niet zozeer waardeloos worden als floreren. Dan transcendeer je in een keer dat vermoeiende verhaal van De Straat en authenticiteit.

Het mooie van M.I.A. is dat de ambivalenties die ze in zich draagt naadloos passen op haar muziek als een soundtrack van een meta-London. London voorbij microniveau en voorbij dualismes van arm-rijk, primitief-sophisticated, lokaal – internationaal, authentiek – nep, West – Oost, etc. etc. Dit is hoe je verwacht dat 21ste eeuwse popmuziek klinkt.