Realiteit vormen vs. De doelgroep

Werp een blik op de voorpagina van de krant. De Beste Films Van Het Jaar. Nou, dat zal weer wat worden. Nummer 1: Lost In Translation. Hoera! Nummer 2: Eternal Sunshine Of A Spotless mind. Zozo. Nummer 3: Kill Bill vol.2. Huh? Even voelt het alsof ik de realiteit vorm geef met mijn slaperige hoofd. Kijk nog even of er koppen zijn te vinden over “Loterij Record Valt In Sporenburg” of “Ajax Koopt Zidane Voor Vriendenprijs.” Maar nee. Mijn drie favoriete films van 2004 zijn precies die van De Volkskrant lezer. Dat is me nog nooit overkomen. En natuurlijk overvalt het onbehagelijk gevoel me wanneer Een Doelgroep met te dicht benadert (een socioloog moet toch een beetje als een moderne sjamaan buiten de groep staan.) Maar goed, ik heb hooguit tien nieuwe films in 2004 gezien en deze drie films sprongen er ook wel uit en zijn ook voor een breed publiek niet onbegrijpelijk dus waarom ook niet?

In ander buitengewoon goed nieuws: Wong Kar-Wai komt met nostalgische sciencefiction film, 2046. Met Tony “Cool” Leung als sciencefictionschrijver. En dat heb ik ook niet verzonnen!