"Nieuwe" krant: deel 2

En zowaar, vandaag weer een fijn, tegendraads stuk in De Volkskrant. Dit keer 'Ik eis mijzelf terug' van Fouad Laroui. Het essay dat een keer geschreven moest worden, een heldere uiteenzetting over de gespannen relatie tussen individu en sociale etikettering (stigmatisering als Moslim). Helaas een druppel op de gloeiende plaat, een stem van redelijkheid die verloren zal gaan in de overdaad aan Opinies, maar dat is nog geen reden om het niet te schrijven. Mooi gebruik van Genêt en vooral Sartre ook. Dat is een belangrijke reden waarom het zo anders leest: hier is iemand die aan de hand van literair/filosofische teksten zelf heeft nagedacht. En het vervolgens weet terug te koppelen naar een spanning tussen het persoonlijke en processen die je het persoonlijke willen ontnemen. Dit in plaats van het napraten van ideologische staalkaarten over "de botsing tussen civilisaties".

(Moet bekennnen dat op deze manier de troostende kracht van het existentialisme een zekere schoonheid blijft behouden. Niet dat het frans-nietzscheaanse denken, om het zo maar even een keer aan te duiden, een bepaalde troost bezit, maar het is wel een kille troost, onmenselijk...en hoe graag je ook anders zou willen, elitair.)