Keuzes/keuzes/keuzes van een platenkoper

Met pijn in mijn hart vandaag mijn bestelling van Anniemal geannuleerd (verdwenen uit de database en ik wacht er inmiddels al drie maanden op.) Als een sterveling wachten op de gewone release in maart dus. Dat vergroot de problemen alleen maar, want wat als vervanging aan te schaffen uit mijn nog-te-kopen lijstje? Eigenlijk drie belangrijke kandidaten. De Get Physical compilatie mix of wel een van de essentiële Vet Geluid documenten (ook al ben ik het verplicht aan mijn stand lijk ik op het moment een beetje op een verzadigingspunt voor mixcds te zijn geraakt. Dus die kan in principe later.) Anders die Talking Heads heruitgave van The Name of This Band is Talking Heads dubbel-cd (de lekker veel muziek voor minder geld optie.) Of ga ik voor luxe. Dat wil zeggen, de door Gerard getipte Loveless 180 grams remaster op vinyl met uitklaphoes. De meest logische keuze want kost ongeveer evenveel als Anniemal en wat ik erover heb gelezen is de geluidskwaliteit veel beter dan de CD versie die ik heb. Je moet er wat voor over hebben om een van je favoriete platen ooit in volle glorie te horen (ik heb nog steeds spijt dat ik veel albums, vooral van die dubbelaars als Exile On Main Street, Twin Infinitives of Bitches Brew niet ooit op vinyl heb gekocht toen het nog makkelijk was.) Enige probleem: ik draai Loveless zelden. Hier leg ik uitgebreid uit over het hoe en waarom. Het is een sonische madeleine, de plaat die me het heftigst transporteert naar 1991, veel meer dan dansvloerkrakers uit die tijd of Adventures Beyond The Ultraworld die ik ben blijven draaien omdat het altijd handige achtergrondmuziek is. Loveless is allang niet meer muziek, het is een complete wereld, een vloeibare wereld waar heel moeilijk grip op is te krijgen, die nooit veilig voelt. Verleidelijk maar ook gevaarlijk.