Vet Rotterdam

Gisteren met Job en Guuz (de drie profeten van Vet Geluid) een pelgrimage naar Tiefschwarz ondernomen. In Rotterdam. Zucht. Okay. Ik geef het toe. Het was supercool en oh, wat was het een verademing in vergelijking met uitgaan in Amsterdam. Mooie ruimte in een verbouwde silo aan de haven. Geen idiote rijen. Meteen de hoofdact op middernacht los laten gaan. Leuk publiek (jong/oud, multicultureel) dat gewoon uit zijn plaat wil gaan. Eindelijk verlost van die hufters die de hele avond tegen je aanlopen met hun bier terwijl jij lekker probeert weg te trancen. Iedereen blij, iedereen laat elkaar zijn ding doen. Echo’s van ’91. (Heeft denk ik ook een klein beetje met architectuur te maken, een zaalinrichting waarover na is gedacht: twee bars tegenover elkaar, een lang podium midden in de zaal voor de fanaten, zodat er minder onnodige beweging wordt gegenereerd.)

Tiefschwarz. Beide heren waren verrassend genoeg aanwezig en in een vrolijke bui. Een lachende, meedansende (en publiek fotograferende) DJ heeft toch een zekere charme. Gave set. Eerste helft vooral Vet Geluid in enge zin, zeg maar: hakbeat, zware bas en een prettige traagheid…slowmotion acid. Tweede helft veel heftiger spul: bijna EBM qua intensiteit (kaal/hard/kil) met als model die Black Strobe remix van Rammstein. Een goed mengsel uiteindelijk tussen bekende krakers (‘Kinda New’, ‘Timecode’), klassiekers (‘Higher States of Consciousness’) en natuurlijk de meest sublieme platen waar je nooit achterkomt door wie ze zijn gemaakt. Vet Geluid heerst.