Weatherall. Andy Weatherall

Drukke luisterdagen (was het nou slim om voor Kindamuzik dat drie-cd remix retrospectief van Depeche Mode te willen recenseren? Zitten fantastische dingen tussen, maar wie heeft in godsnaam tijd om dat allemaal braaf uit te zitten?) Beste van allemaal op het moment: Fabric 19 van Andy Weatherall.
Geen eclecticisme, wat steeds vaker de norm lijkt te worden (inclusief het ontbreken van hogere mixvaardigheden) maar gewoon gericht uit de plaat gaan, zonder noemenswaardige rustpunten en toch zonder aan het einde het gevoel te hebben dat je murw bent gebeukt. Het werk van een meester.

Geen zwakke track te ontdekken. Paar mooie ouderwetse electro tracks en dan is het v*t g*l**d aan de macht (met de immer ondergewaardeerde Steve Bug in een glansrol.) Wat Fabric 19 vrij uniek maakt is dat Weatherall niet bang is om die kale momenten intact te laten die cdmixen vrijwel altijd weglaten, die momenten op de dansvloer waar je opeens alleen bent met de beat en de oneindigheid.

“Alleen techno blijft voor altijd”, stelt Lady Aïda vandaag in de krant. Amen.