Enkele voetnoten bij Vet Geluid

1. De uitvinder van de term ben ik helaas niet. Die eer komt gedeeltelijk de heren Job de Wit en Guuz Hoogaerts toe, die zochten naar een genre om Tiefschwarz in te plaatsen op deze Subjectivisten draad, totdat centralscrutinizer het gewoon uitsprak.
2. Een mooi bijeffect van Vet Geluid is dat het een antipuristisch genre is. Een open genre dat grensvervagend is. Dit in tegenstelling tot de doodlopende weg die post-Drexciya electro is ingeslagen. Een goede lakmoestest is: als een electropurist begint te klagen is het Vet Geluid.
3. Vet Geluid is een concentratie van losse ideeën die al een tijd op het Europese vasteland broeden: denk Vitalics ‘La Rock’, de DJ-sets van Steve Bug en het schaffelgeluid rond het Kompakt label en dan met name de brommende variant van Wighnomy Bros. & Robag Wruhme’s ‘Bodyrock’ of International Pony vs. Losouls ‘International Snootleg’.
4. Rockers als Arie Altena en Martijn ter Haar zijn er als de kippen bij om antecedenten van Vet Geluid te suggereren in de vorm van respectievelijk Motörhead en Kyuss. Natuurlijk zijn er eerder vette geluiden geweest in de popmuziek: jungle, dub, Sunn 0))), Butthole Surfers, Swans en Black Sabbath…allemaal vet, laag en zwaar maar geen Vet Geluid.