Voorpret
Gisteren viel Stars In My Pocket Like Grains Of Sand (1984) van Samuel Delany door de bus. Volgens veel Delany fans zijn beste boek. Dat vervolgens jaren lang niet meer verkrijgbaar was. Dus toen die nieuwe editie uitkwam om het 20 jarige bestaan van het boek te vieren meteen maar besteld, ook al zit ik net op de helft van Ulysses. Stomme neurose, waar ik al jaren last van heb, die angst dat zulke boeken (of platen) meteen weer uitverkocht zijn, terwijl in realiteit iedereen zit te gapen. Ik twijfel overigens of ik een pauze ga inlassen in Joyce, want eigenlijk bevalt het me prima, leest al een trein, is het grappigste boek dat ik in tijden heb gelezen, en misschien ligt het aan die vertaling waar af en toe met termen als effe gesmeten wordt maar het lijken daar in Dublin soms wel Amsterdammers (vooral die strontsacherijnige ikpersoon in de pub episode. Fantastisch trouwens hoe subtiel die gesprekken veranderen na mate de consumptie van alcohol toeneemt.)
Er is natuurlijk ook een plezier van een boek verkennen. De flapteksten herhaaldelijk lezen. De korte samenvatting, waar je als het goed is geen idee van krijgt wat je nou echt gaat lezen (“The novel’s topic is information itself.”) De lijst met “andere boeken van de auteur” waardoor ik er achter kom dat in 2004 voor het eerst in negen jaar weer een nieuw boek van hem is verschenen, Phallos. De introductietekst, hier van Carl Freedman:
“It is therefore necessary to say what, in a healthier and better informed literary culture, would go without saying: that science fiction is capable of nothing less than the general range of conceptual, structural and stylistic experimentation that the modern novel as a whole has enjoyed since the pioneering innovations of Joyce and Proust. Many works could be cited to support this contention, but none does so more emphatically, I believe than Stars In My Pocket.”
En dan is er ook de gebruikelijke foto van Delany zelf. Deed hij me altijd aan een zwarte Dostojevksi denken. Alleen dit keer is de foto breder uitgekaderd en dan zie je opeens dat hij een spijkerjas zonder mouwen draagt waardoor ook twee tatoeages zichtbaar worden!
Er is natuurlijk ook een plezier van een boek verkennen. De flapteksten herhaaldelijk lezen. De korte samenvatting, waar je als het goed is geen idee van krijgt wat je nou echt gaat lezen (“The novel’s topic is information itself.”) De lijst met “andere boeken van de auteur” waardoor ik er achter kom dat in 2004 voor het eerst in negen jaar weer een nieuw boek van hem is verschenen, Phallos. De introductietekst, hier van Carl Freedman:
“It is therefore necessary to say what, in a healthier and better informed literary culture, would go without saying: that science fiction is capable of nothing less than the general range of conceptual, structural and stylistic experimentation that the modern novel as a whole has enjoyed since the pioneering innovations of Joyce and Proust. Many works could be cited to support this contention, but none does so more emphatically, I believe than Stars In My Pocket.”
En dan is er ook de gebruikelijke foto van Delany zelf. Deed hij me altijd aan een zwarte Dostojevksi denken. Alleen dit keer is de foto breder uitgekaderd en dan zie je opeens dat hij een spijkerjas zonder mouwen draagt waardoor ook twee tatoeages zichtbaar worden!
posted by O. L. Muñoz Cremers at 3:51 p.m.
<< Home