The Martian/Red Planet compilatie

Vanochtend weer eens uit de kast getrokken, deze compilatie uit 1999 waarmee The Martian een selectie presenteerde uit negen voorgaande 12-inches. Wat me altijd verbaast is dat Mike Banks ondanks zijn tough hombre chic eigenlijk een hang naar het sentimentele heeft die ongeëvenaard is in dansmuziek. Het zit hem in wat we altijd maar strings noemen, synthesizerwaaiers die soms inderdaad op strijkers lijken maar ook haast ongemerkt tot stemmen vervormen. Het sentimentele vindt bij de muziek van The Martian en Underground Resistance echter niet zijn oorsprong in intermenselijke relaties, Banks is overweldigd door de pracht van de kosmos. Ondanks het hoge niveau van de gepresenteerde tracks zijn er twee die er altijd bovenuit stijgen: ‘Journey To The Martian Polar Cap’ is acid vermomd als het hervinden van nieuwe uitdagingen, een nieuwe heroïek, de perceptie van nieuwe landschappen. ‘Stardancer’ hoorde ik de eerste keer tijdens een set van Juan Atkins in de Westergasfabriek (1994? 1995?) Ik moet vol verbazing hebben geluisterd naar de kracht en de mogelijkheden van techno (waarschijnlijk gingen mijn gedachten op dat moment trouwens meer iets van: “WAAHHHHHHAAAAAHHHOOOOOO”.) Die dwingende beat gevolgd door steeds hoger klimmende golven van ijl geluid vormen niets minder dan een kosmisch gebed. Even voel je inderdaad de macht/pracht van het sterrendansen. Die spanningsboog is al subliem en dan volgt een wild springende melodie die een nieuw domein suggereert, een nieuwe kracht, de dans van de hemellichamen zelf? De Avonturen van de Sterrendanser, het zou een fijne sciencefictionreeks moeten zijn (misschien moet ik het zelf maar schrijven, gewoon ouderwets de ruimte in en niet steeds koppig van dat post-New Worlds geneuzel schrijven. ;)