Lees Nu: Memo Barthes

“Ik denk dat het een luxe is die we moeten verdedigen: het bestaan van een kunstmatige taal, die er alleen is in geschreven vorm, een taal die direct is ontworpen om te worden gezien.”

Was al een tijd van plan om deze bundel eens te lezen. Interessante opbouw. Eerst drie introducerende essays waaronder een mooi in memoriam van Italo Calvino en een handig ‘Barthes in vogelvlucht’ van Jürgen Pieters, een van de samenstellers. Daarna volgen een negental typische en redelijk onbekende essays van de meester zelf. Smullen geblazen (met bijvoorbeeld zijn heldere ontledingen van het hippiefenomeen of het bioscoopbezoek.) Dan is er plaats voor essays van voornamelijk Vlaamse auteurs. Sommige erg interessant (zoals van Eddy Bettens over het biografeem) andere wat minder (want te autobiografisch of te epigonistisch – al merk je daardoor wel hoe moeilijk het is om Barthes goed te doen, hoe typisch zijn stijl was) en allemaal hebben ze een andere kijk die nooit in de buurt komt van mijn Barthes. Maar dat is goed zo.

Had tegelijkertijd in een soort dwaze opwelling Inleiding in de metafysica van Martin Heidegger geleend. Waar ik zo af en toe een fragment uit meepik. Opvallend goed te volgen deze collegereeks, een soort oom Martin vertelt op vriendelijke wijze wat filosofie is. Met een paar mooie voorbeelden van hoe hij met woorden associeert en tot nu toe niet al teveel heideggeriaanse stapelterminologie (al is het wel fascinerend om hem af en toe te zien worstelen met de grenzen van taal, taal die niet doet wat hij wil.)