De dag erna

Het is inmiddels ingesleten dat ik om 7:00 wakker word en daar verandert een lange nacht niets aan. De kater valt mee en wordt zoals altijd gegarandeerd binnen een uur weggestreken door de Bulgaarse kuur (rauw ei in glas melk…ongelofelijk.) Kwam tot de conclusie dat gisteren een prachtige avond was. Vaaghuijsen is de kroeg waar ik altijd naar op zoek ben geweest in Amsterdam (relaxt, goede moderne muziek.) Ik was vereerd om zoveel bekende gezichten te zien (en gezichten achter “gezichten”.) Ook al moest ik het doen met 1 cd-speler, ondanks de bijna in duisternis gehulde rechterdraaitafel, de miscues, verkeerde toerentallen heb ik er zowaar van genoten. De dub kon ik zelf beter naar luisteren dan de techno, wat meer een rodeopaard is waar je op probeert te blijven zitten. En ik was ook vooral extatisch toen het was afgelopen.

En natuurlijk begin ik ’s ochtends te analyseren. Gisteren weer vol bewondering naar Sandeman & Dirty D.I.S.K.O. gekeken, de manier waarop ze geduldig met muzikale blokken bouwen/spelen, zonder horizon. Realiseerde me dat ik niet aan de schrijver kan ontsnappen, zelfs als DJ moet er narratief zijn. Met Derrida maak je al snel de connectie tussen het schrijven met de pen en de naald en het is waar. Het is natuurlijk “maar plaatjes draaien” en een explosie van betekenissen. Sly & Robbie die waarschijnlijk op 90% van de dubplaten spelen en Grace Jones produceren. ‘Nightclubbing’ zelf als metatekst (alsof de sociale scène die zich voor mij afspeelde uit de plaat verscheen.) De vertelstem op ‘Journeyman’ die betovert door Duitsland reist, Thomas Mann en Goethe aanhaalt, en die voor mij weer de romantiek van Superpitcher kadert. De drumcomputer van The Kills die refereert aan Plastikman (wiens F.U. als FUSE eerder is gedraaid.) Veel platen wilde ik graag een keer hard horen of gewoon draaien omdat ze belachelijk vaag zijn ('Der Storch Und Seine Folgen') zoals ik bepaalde platen speciaal voor mensen heb gedraaid (‘Shelter’ voor Justine, ‘F.U.’ voor Stefan, The Kills voor Nico, ‘Marionette’ voor de blog massive.) En zo kan je betekenislaag na betekenislaag ontdekken. Zelfportret, autobiografie, muzikale spiegel, spel met kennis (die opluchting van gisteren was uiteindelijk niet zozeer van de spanning zoals ik eerst dacht, maar van blijdschap dat ik verlost ben van dat bouwsel in mijn hoofd.)

Bij benadering draaide ik gisteren:

01 Prince Douglas – Jam Love Dub
02 Joe Gibbs – Idlers Rest
03 Keith Hudson – Be What You Want To Be (+ dub)
04 Lee “Scratch” Perry – Roast Fish & Cornbread
05 Chosen Brothers – Love To The End
06 Augustus Pablo – King Tubby Meets Rockers Uptown
07 Joe Gibbs – Chapter Three/Rema Dub
08 Coxsone Dodd - Running Dub
09 Keith Hudson – Darkest Night
10 Grace Jones – Nightclubbing
11 Tototronic – Pure Vernunft Darf Niemals Siegen (Superpitcher & Wasserman remix B)
12 Lindstrom – I Feel Space
13 Fross - Journeyman
14 M.A.N.D.Y. - Jah
15 Roan – Der Storch Und Seine Folgen
16 Mathew Jonson – Marionette (live)
17 Fuse – F.U.
18 Thomas Andersson – Washing Up (Tiga remix)
19 Goldfrapp – Ooh La La (Tiefschwarz mix)
20 The Kills – No Wow
21 Luomo – Shelter