Exile on J.F. van Hengelstreet

Ik zocht hem al een tijdje, niet te hard, maar toch altijd even in de bakken loeren…naar Exile on Main Street van Rolling Stones. Op vinyl. De cdversie heb ik bijna 15 jaar, alleen die klinkt niet zo goed en bovendien wil ik graag dit soort dubbel-lps op vinyl hebben. Het waarom wordt meteen duidelijk als ik het album vind: prachtige hoes, beetje slap karton met de twee platen verstopt achter een tweede flap. 12 euro doet geen pijn. En de cd-fundi’s kunnen hoog en laag springen maar zo hoort Exile on Main Street te klinken. Je zal me nooit horen zeggen dat alle muziek zo hoort te klinken en de cd per definitie een minderwaardige geluidsdrager is, alleen een zielloos artefact als de cd kan muziek niet laten leven, dat wil zeggen: er kunnen geen tekens van de tijd in ontstaan (behalve hele nare die de muziek onluisterbaar maken.) Exile on Main Street moet oud klinken, geleefd, de hoes moet een beetje slap zijn, zoals er af en toe een tikje in de muziek mag klinken. Ook al zag het oppervlakte van de plaat er geleefd uit klinkt hij uitzonderlijk goed en alweer hoor ik er veel meer in, ademt de muziek, vermengt zich. Op cd is het gewoon nog een cd. Op vinyl is het een wereld vol schaduwen en ontelbare soorten licht.

Ook nog voor 5 euro Real To Real Cacophony van Simple Minds gekocht. Kom ik nog op terug. Is in ieder geval een van mijn favoriete postpunk platen (die hele pan-Europese technorock periode van Simple Minds is blijkbaar nog niet herontdekt want die platen worden voor bijna niks aangeboden.)