De tien meest irritante voetbalteams ooit (met dank aan Martijn)
Ik vrees dat ik in mijn haat wat minder creatief en veel voorspelbaarder ben dan Martijn, die ook een zekere esthetisch irritatie voelt (wat dat betreft kon je elk voetbalteam aan het eind van de jaren tachtig haten) terwijl ik gepijnigd word door de Geschiedenis, open wonden.
1. F.C. Barcelona
Verplicht als Real Madrid fan (ook al hou ik ook een beetje van ze omdat ze de antithese zijn. Een zeer waardige antithese die qua voetballende intenties in een paar details verschilt van Real.) Het zijn misschien de grootste Calimero’s van het voetbaluniversum, ze zullen nooit zo groot en mooi en succesvol zijn als Real. Helaas heeft de club zich voor het karretje van een heel naar nationalisme laten spannen (maar consequent zijn zoals Athletic Bilbao en met elf Catalanen spelen durven ze dan ook weer niet.) Ook vervelend hoeveel linksige voetbalfans denken dat Barcelona steunen een soort automatisme hoort te zijn wat ze morele superioriteit verleent (gelul natuurlijk, Barça is een speeltje van de Catalaanse elite, een ellendig rechts mengsel van banken, feodale families en neo-machiavellianen.)
2. PSV
Logisch. Een Ajacied hoort dat voetbal niet te begrijpen of mooi te vinden (en PSV hoort natuurlijk niet als Ajax te voetballen.) Het zal toch altijd een fabriekselftal blijven. Maar waarom ik PSV echt haat is de manier waarop ze in 1988 hun ECI hebben gewonnen na een lange serie laffe gelijkspelletjes met als dieptepunt dat zwijnerige gelijkspel in Bernabeu tegen een veel beter Real Madrid (samen met de uitschakeling van Frankrijk in 1982 de grootste deceptie die ik als voetbalfan heb meegemaakt. Puur onrecht. En ik kan absoluut niet tegen onrecht.)
3. Liverpool/Bayern München
Een gezamenlijke notering. Mijn theorie is dat Liverpool en Bayern in de jaren zeventig de revolutie van Ajax de nek om hebben gedraaid. Veel mooiere teams als St.Etienne en Borussia Mönchengladbach moesten in finales het onderspit delven tegen hun degelijkheid. Bayern heeft in al zijn finales ontzettend gezwijnd en heeft verder altijd irritant lopen doen (laatste telg aan de tak der Beierse schoften is DiMichaelis.)
Liverpool kan ik niet uitstaan omdat ze St.Etienne in 1977 uit verloren positie toch nog van een finaleplaats wisten te houden, onterecht de finale van 1984 tegen AS Roma wisten te winnen via strafschoppen, ook nog eens in 1981 Real Madrid versloegen in de eerste ECI finale die ik ooit zag (doodzonde). Dat plus Heizel. Bij mij hoef je niet aan te komen met dat sentimentele verhaal van die oh zo mooi zingende supporters.
5. AC Milan.
Lastig want vaak wel stijlvol op een Italiaanse manier (dus doortrapt) maar ook gewoon een patserig speeltje van Berlusconi. En van die nare praktijken van transfervrije spelers binnenhalen en dan snel met winst doorverkopen. Sowieso haat ik het wanneer er een paar Nederlanders ooit succes hebben bij een buitenlandse club, iedereen blind fan wordt (het Barça syndroom.)
6. (West)Duitsland
Ik weet het, te makkelijk. Wilde ze eerst nog schrappen maar toen dacht ik: Toni “Moordenaar” Schumacher. Vergeven? Dat altijd nog even in de laatste minuut scoren uit een corner? Dat met oerslechte teams toch nog kampioen worden (Euro 80, 96, WK 90)? En dan nog drie van de beste landenteams ooit (Hongarije 54, Nederland 74, Frankrijk 82) toch gluiperig dwarsbomen. Het waren gewoon eikels. Behalve in 1972 natuurlijk, maar toen speelde Netzer mee.
7. Brazilië
Begrijp me niet verkeerd Brazilië 1982 is een van mijn favoriete elftallen aller tijden en dat van 1970 was ook niet verkeerd. Maar wat daarna is gekomen? Een heel naar mengsel van arrogantie en E.O. met iets ongedefineerds nichterigs, het best gekarakteriseerd door dat jankhoofd van Rivaldo (Lucio is ook heel erg met zijn gebedspraktijken na een wedstrijd.) Brazilië voetbalt tegenwoordig net zo cynisch als West-Duitsland in haar hoogtijdagen, de samba is in 1982 gestorven.
8. FC Porto
Ambivalente gevoelens over Porto. In de finale 1987 met Futre en het Hakje van Madjer waren ze fantastisch. Maar over het algemeen is dit een hele nare club. Een van de weinige voetbalwetten stelt dat Nederlandse clubs FC Porto niet kunnen uitschakelen. Het lukt ze niet om die altijd keiharde verdediging te slechten en ze worden te makkelijk geïntimideerd door een schier oneindige collectie gore trucjes en valpartijen (wat dat betreft was Duikkoning Deco zo’n beetje de ultieme Portospeler.)
9. Feyenoord
Vroeger was ik nog wel eens bang als Ajax op bezoek ging bij Feyenoord. Dan hebben we het wel voor het laatst over het begin van de jaren 80. Vandaar ook die lage klassering. Is meer iets van folklore, dan dat ze nog echt irritant zijn. Lelijk? Ja. Kunnen niet voetballen? Ook. Nep volks imago? Zeker. Alles bij elkaar een kleine irritatie.
10. Glasgow Rangers
Niet dat ik Celtic zo’n sympathieke club vind maar alles is beter dan Rangers. Die club straalt iets ongedefinieerds vervelends uit (al helpt dat ultrarechtse protestantisme altijd.) Verzachtende omstandigheid is natuurlijk dat ondanks hun grootste plannen en pretenties ze zelfs op hun hoogtepunt nooit iets op Europese bodem hebben gepresenteerd.
1. F.C. Barcelona
Verplicht als Real Madrid fan (ook al hou ik ook een beetje van ze omdat ze de antithese zijn. Een zeer waardige antithese die qua voetballende intenties in een paar details verschilt van Real.) Het zijn misschien de grootste Calimero’s van het voetbaluniversum, ze zullen nooit zo groot en mooi en succesvol zijn als Real. Helaas heeft de club zich voor het karretje van een heel naar nationalisme laten spannen (maar consequent zijn zoals Athletic Bilbao en met elf Catalanen spelen durven ze dan ook weer niet.) Ook vervelend hoeveel linksige voetbalfans denken dat Barcelona steunen een soort automatisme hoort te zijn wat ze morele superioriteit verleent (gelul natuurlijk, Barça is een speeltje van de Catalaanse elite, een ellendig rechts mengsel van banken, feodale families en neo-machiavellianen.)
2. PSV
Logisch. Een Ajacied hoort dat voetbal niet te begrijpen of mooi te vinden (en PSV hoort natuurlijk niet als Ajax te voetballen.) Het zal toch altijd een fabriekselftal blijven. Maar waarom ik PSV echt haat is de manier waarop ze in 1988 hun ECI hebben gewonnen na een lange serie laffe gelijkspelletjes met als dieptepunt dat zwijnerige gelijkspel in Bernabeu tegen een veel beter Real Madrid (samen met de uitschakeling van Frankrijk in 1982 de grootste deceptie die ik als voetbalfan heb meegemaakt. Puur onrecht. En ik kan absoluut niet tegen onrecht.)
3. Liverpool/Bayern München
Een gezamenlijke notering. Mijn theorie is dat Liverpool en Bayern in de jaren zeventig de revolutie van Ajax de nek om hebben gedraaid. Veel mooiere teams als St.Etienne en Borussia Mönchengladbach moesten in finales het onderspit delven tegen hun degelijkheid. Bayern heeft in al zijn finales ontzettend gezwijnd en heeft verder altijd irritant lopen doen (laatste telg aan de tak der Beierse schoften is DiMichaelis.)
Liverpool kan ik niet uitstaan omdat ze St.Etienne in 1977 uit verloren positie toch nog van een finaleplaats wisten te houden, onterecht de finale van 1984 tegen AS Roma wisten te winnen via strafschoppen, ook nog eens in 1981 Real Madrid versloegen in de eerste ECI finale die ik ooit zag (doodzonde). Dat plus Heizel. Bij mij hoef je niet aan te komen met dat sentimentele verhaal van die oh zo mooi zingende supporters.
5. AC Milan.
Lastig want vaak wel stijlvol op een Italiaanse manier (dus doortrapt) maar ook gewoon een patserig speeltje van Berlusconi. En van die nare praktijken van transfervrije spelers binnenhalen en dan snel met winst doorverkopen. Sowieso haat ik het wanneer er een paar Nederlanders ooit succes hebben bij een buitenlandse club, iedereen blind fan wordt (het Barça syndroom.)
6. (West)Duitsland
Ik weet het, te makkelijk. Wilde ze eerst nog schrappen maar toen dacht ik: Toni “Moordenaar” Schumacher. Vergeven? Dat altijd nog even in de laatste minuut scoren uit een corner? Dat met oerslechte teams toch nog kampioen worden (Euro 80, 96, WK 90)? En dan nog drie van de beste landenteams ooit (Hongarije 54, Nederland 74, Frankrijk 82) toch gluiperig dwarsbomen. Het waren gewoon eikels. Behalve in 1972 natuurlijk, maar toen speelde Netzer mee.
7. Brazilië
Begrijp me niet verkeerd Brazilië 1982 is een van mijn favoriete elftallen aller tijden en dat van 1970 was ook niet verkeerd. Maar wat daarna is gekomen? Een heel naar mengsel van arrogantie en E.O. met iets ongedefineerds nichterigs, het best gekarakteriseerd door dat jankhoofd van Rivaldo (Lucio is ook heel erg met zijn gebedspraktijken na een wedstrijd.) Brazilië voetbalt tegenwoordig net zo cynisch als West-Duitsland in haar hoogtijdagen, de samba is in 1982 gestorven.
8. FC Porto
Ambivalente gevoelens over Porto. In de finale 1987 met Futre en het Hakje van Madjer waren ze fantastisch. Maar over het algemeen is dit een hele nare club. Een van de weinige voetbalwetten stelt dat Nederlandse clubs FC Porto niet kunnen uitschakelen. Het lukt ze niet om die altijd keiharde verdediging te slechten en ze worden te makkelijk geïntimideerd door een schier oneindige collectie gore trucjes en valpartijen (wat dat betreft was Duikkoning Deco zo’n beetje de ultieme Portospeler.)
9. Feyenoord
Vroeger was ik nog wel eens bang als Ajax op bezoek ging bij Feyenoord. Dan hebben we het wel voor het laatst over het begin van de jaren 80. Vandaar ook die lage klassering. Is meer iets van folklore, dan dat ze nog echt irritant zijn. Lelijk? Ja. Kunnen niet voetballen? Ook. Nep volks imago? Zeker. Alles bij elkaar een kleine irritatie.
10. Glasgow Rangers
Niet dat ik Celtic zo’n sympathieke club vind maar alles is beter dan Rangers. Die club straalt iets ongedefinieerds vervelends uit (al helpt dat ultrarechtse protestantisme altijd.) Verzachtende omstandigheid is natuurlijk dat ondanks hun grootste plannen en pretenties ze zelfs op hun hoogtepunt nooit iets op Europese bodem hebben gepresenteerd.
posted by O. L. Muñoz Cremers at 9:40 a.m.
<< Home