De Fantastische Fourier

Alweer besef ik dat ik heel snel eens een boek van de grote (de grootste?) utopist Charles Fourier moet gaan lezen (Barthes: “Fourier houdt van compote, mooi weer, uitstekende meloenen, exquise kleine taartjes en het gezelschap van lesbische vrouwen.” Vriend!) Elke keer als ik iets over hem lees lig ik sowieso in een deuk. Maar wat is de grap? Immers de man was serieus in zijn intenties en ongetwijfeld lees je in secundaire literatuur de hilarische hoogtepunten en niet de drogere planning van een nieuwe maatschappij. Is de grap dan niet een wrange: dat de maatschappij-zoals-die-is zo pathetisch is ingericht dat de oplossingen, extreem, zoveel opluchting veroorzaken dat je wel moet lachen. Dat moet ik eens gaan uitzoeken, onderwijl slaat dit de spijker heel hard op de kop:

“Dit eerbiedige pantoffeltransport komt in al zijn trots en glorie mee in hun gevolg en maakt de lading uit van het fraaiste schip in het konvooi en is het wapen waar zij steun bij zullen zoeken om de erepalmen van de ware glorie te verdienen. Pff! glorie in de schoenlapperij, zullen onze beschaafden zeggen; precies het stompzinnige antwoord dat ik verwachtte. En wat voor nut hebben ze dan gehad van trofeeën van Lodewijk de Heilige of Bonaparte, die onmetelijke legers naar verre landen hebben geleid, waar ze zijn verzwolgen na het land verwoest te hebben en zichzelf gehaat te hebben gemaakt.”