De herontdekking van de bibliotheek

Lees nu:


 

Wederom fantastisch boek van Barthes, dit maal over drie logotheten (taalstichters). In eerste instantie minder lastig dan ik had verwacht (weet niet waarom eigenlijk) al is het essay over Loyola wat moeilijker dan het eerste, miraculeuze essay over Sade (of lijkt dat maar zo omdat ik vrij veel Sade heb gelezen en nooit een woord van Loyola?)

Ik heb inmiddels de bibliotheek herontdekt nu ik na al die jaren eens de moeite heb genomen om die “gezellige” Prinsengrachtbieb in te stappen (die van de Indische Buurt gebruikte ik tot nu toe vooral voor kinderboeken.) Moest weer wennen aan het idee dat de boeken op nummer liggen en niet op alfabetische volgorde (en toch werkt het als je er weer gewend aan raakt.) Ik kan trouwens niet wachten tot de centrale bij mij “om de hoek” komt te liggen want het gebouw heeft iets claustrofobisch, de (bruine) muren komen op je af, samen met de plafonds. Ik voel me er opgejaagd, krijg last van zweetaanvallen (al is dat misschien te wijten aan een combinatie met een teveel aan mogelijkheden, de keuzes die op je afkomen.) Meteen een nieuwe leeslijst opgesteld, die heel anders is dan de lijst die ik daarvoor bij me droeg. Na vijftien jaar non-stop boeken aanschaffen is het bevrijdend om niet alles in de kast te hoeven zetten. Het genot van de aanschaf (die heerlijke consumptiekick) wordt verrassend snel omgevormd tot het plezier van pure kennisvergaring.