Nieuw rockisme?

“Zijn Tiefschwarz kortom rockisme in vermomming?” vraagt Theo zich af na een op zich lucide stuk over, zeg maar, de tweedeling stadionhouse en avanthouse. Die tweedeling is er wel degelijk al heb ik het vermoeden dat die steeds meer zal verdwijnen of in ieder geval onduidelijker zal worden (Vet Geluid als een soort brug tussen grote populistische gebaren van trance/hardhouse en het sektarisme van puristische electro.) Dat hetzelfde idioom wordt gebruikt om de ervaring mee te beschrijven zegt al genoeg (daarom zie ik die stadionhouse nooit zo als de Ander, het blijft house, een beetje zoiets als je niet zo slimme broertje, soms irritant maar het blijft familie hè?)

Dat rockisme zie ik in eerste instantie niet zo. Koen is de ware specialist in die discussie, alleen denk ik dat de expertise en faam van Tiefschwarz als remixers ze per definitie diskwalificeert (niets zo anti-rockistisch als remixen.) En in het geval van Tiefschwarz & aanverwanten moet er toch ook een ontleding plaatsvinden tussen a) het terugverlangen naar het gevoel van vroeger (het Vet Geluid als enthousiasme ipv genre argument) b) het geluid zelf. Een track als ‘Issst’ kan, behalve dat de stemsample een mogelijke verwijzing is naar Rhythm Is Rhythms ‘It Is What It Is’, vrij lastig van retroisme worden beschuldigd. Ik denk dat Tiefschwarz sowieso niet zonder electroclash hadden kunnen bestaan. Paradoxaal zijn zij op hun sterkste momenten, de remixen van ‘Plastic Bags & Magazines’ en ‘Kinda New’, haast electroclash dat zich zelf heeft ontdaan van haar retro-oppervlakte…en dan hou je niets anders over dan futurisme (ik kan voor deze tracks met de beste wil geen modellen in het verleden vinden.) Dat punkerige wat Theo er graag in hoort, heb ik zelf nog niet kunnen ontdekken, denk dat het eerder tijd is geworden om je Nitzer Ebb platen eens af te stoffen en te slijten aan naïeve DJs.