AS Roma – Real Madrid 0-3

“A ban of this kind [naar aanleiding van Real Madrid – Napoli 1987, ook zonder publiek gespeeld - O.M.] could never do away with the chauvinistic passions surrounding football, but it does perfectly exemplify the terroristic hyperrealism of our world, a world where a ‘real’ event occurs in a vacuum, stripped of its context and visible only from afar, televisually. Here we have a sort of surgically accurate prefigurement of the events of our future: events so minimal that they might well not need take place at all – along with their maximal enlargement on screens. No one will have directly experienced the actual course of such happenings, but everyone will have received an image of them. A pure event, in other words, devoid of any reference in nature, and readily susceptible to replacement by synthetic images.”

Jean Baudrillard – The Transparency of Evil (1990)


Spookwedstrijd in het Olimpico, gespeeld zonder publiek. Interessant om te zien hoe de galacticos veel relaxter opereren zonder de muur van blikken en geluid. Nadat ik gewend ben aan de ongebruikelijke akoestiek raak ik vrij snel overtuigd van Gerrie Mührens enthousiasme over het stille publiek in De Meer omdat hij dan beter de bal kon horen. Zo’n bal maakt inderdaad flink geluid en herbergt op deze manier een extra laag aan informatie (vrees alleen dat de meeste spelers van nu niet de scherpzinnigheid van Mühren bezitten.)

Baudrillards essays over het kwaad zien er ook uit of ze klaar zijn om te worden herlezen. Vermoed dat ze veel minder "science fiction" en realistischer zijn dan toen ik ze las (Baudrillard verslond ik een tijd lang als de theoreticus in de driespan met J.G. Ballard en Philip K. Dick.)

Ergens is er een connectie met dit, al ben ik te lui om hem uit te werken. De verdwijning van dat plastic moet inderdaad een opluchting zijn maar toch voel ik onbewust een licht onbehagen (wat als dat ding valt? Gestolen wordt? Je complete collectie in een zucht: foetsie.) Het is duidelijk een mediastap teveel voor iemand die bij voorkeur, als de keuze eerlijk gemaakt kan worden, liever een vinylalbum aanschaft. Die ook teveel waarde hecht aan het complete weefsel van tekens om muziek heen (hoes, tekst, opdruk), daar waar die leegte rondspookt in mp3s. En ik ben geen iPod man, ten minste niet totdat die 40 GB ontdaan is van mechanische beweging.