LCD Soundsystem – LCD Soundsystem

Het handige van LCD Soundsystem is dat de eerste keer dat je een track van ze hoort meteen weet of het goed of slecht is. Ze doen niet aan groeibriljanten. ‘Losing My Edge’, ‘Beat Connection’ en ‘Yeah’ zijn perfectie en dat is in een flits duidelijk. ‘Give It Up’ had het niet en zal het nooit hebben hoe vaak je het draait of hoeveel coole referenties je er tegenaan gooit. ‘Movement’ de eerste single van het langverwachte debuutalbum hoort eigenlijk tot die laatste categorie al zie ik er inmiddels, dankzij wat het omsingeld, wel de lol van in (typisch genoeg het moment waarop LCD Soundsystem het meest uitgesproken rock is). ‘Never as tired as when I’m waking up’ hoef ik eigenlijk nooit meer te horen.

De rest is een beetje vlakke muziek waar voor je moet werken om er iets aardig over te voelen, teveel studium te weinig punctum als het ware. Denk niet dat dit ooit een uitstekende plaat was geweest maar het helpt ook niet dat het moment voor LCD Soundsystem voorbij is. Leuk voor Amerikanen die hun dansmuziek nog misschien door een echte band willen zien gespeeld worden maar Europeanen met een kopie van Andy Weatheralls Fabric 19 onder de arm moeten hier om lachen.

Het aloude built ‘em up/knock ‘em down syndroom dat de NME/MM ooit bezigde? Of zijn ze gevangen door hun eigen ‘Losing My Edge’ grap/mythe (ergens zag ik het toen al aankomen.) En toch blijf ik er naar luisteren, want dat heb je ook nog: platen als een auto-ongeluk.