Droomsteden

Gisteren vanaf acht uur slaap ingehaald. Wordt natuurlijk even midden in de nacht waker, dat vreselijke punt waarop je je hele leven in een soort naakte waarheid denkt te zien…en waardeloos vindt. Vreemd hoe ’s ochtends dat bewustzijn, wat dan zo streng en eerlijk lijkt, makkelijk is te relativeren. Daarna gelukkig veel gedroomd en niet de gebruikelijk koortsdromen (zwaar vermoeiende, abstracte doolhoven) maar prettige wandelingen door steden (Madrid, Londen, Amsterdam.) In Amsterdam ben ik compleet mijn oriëntatiegevoel kwijt en de parken zijn op een prettige manier verwilderd, echt deel geworden van de stad.

(Ik droom overigens bijna altijd over steden zodat inmiddels wel bepaalde herkenningspunten zijn ontstaan, die ik alleen op dat moment, in een nieuwe droom, als zodanig herken. Hele levens door andere straten wandelend...)