Mouse on Mars in Paradiso

Gisteren in Paradiso Mouse on Mars horen spelen. Eigenlijk was ik weinig hoopvol want hun nieuwe album Radical Connector is vrij ongeïnspireerd (als je zoals Mouse on Mars altijd veranderd, eindig je soms gewoon in een doodlopende steeg.) Live is Mouse on Mars opeens ook aan de testosteron…veel te schreeuwerig, hoekig en onsubtiel. Jammer, want zeven? acht? jaar geleden zag ik ze in de (kleine) Arena spelen en ik was toen, de invloed van grote hoeveelheden rookwaar niet onderschattend, om een mooi Engels woord te gebruiken: transfixed.

Heb even op dictionary.com de betekenis opgezocht:
1. To pierce with or as if with a pointed weapon.
2. To fix fast; impale.
3. To render motionless, as with terror, amazement, or awe.

Prachtig! Zie de overeenkomsten met het Barthesiaanse idee van punctum (op de foto hieronder trouwens de blote voet van Annie.) Die avond kwamen er onwerkelijke geluiden uit de gitaar, alsof het instrument overvloedig droommaterie lekte. Een geluid dat je inderdaad doet bevriezen (dat is het mooie van het woord: een combinatie van grip en trance met een suggestie van iets “hogers”.)

Als ik me verveel tijdens concerten, vermaak ik me altijd prima met het bestuderen van het publiek. Eerst een golf piekfijn geüniformeerde dopers gevolgd door een grote hoeveelheid mooie vrouwen (misschien laat mijn herinnering mij in de steek maar het staat me niet bij dat voorheen het percentage M/V bij dit soort electronica zo in balans was.) Het meest fascinerende, de combinatie, de vreemde schoonheid van de stonede vrouw, de licht afzakkende oogleden waaronder ogen glinsteren, een mysterieus spoor van een glimlach. Een gesloten erotisch systeem (haar aanspreken is per definitie de charme vernietigen.)