De Renaissance van House

Eindelijk de Misch Masch dubbelaar van Tiefschwarz aangeschaft, als Vet Geluid gelovige moet je toch de sleuteltekst in huis hebben. Het dwingt de omschrijving af van een manifest voor niets minder dan een complete renaissance van house. De vaak geroemde elf remixes als de broncode voor Vet Geluid en daarnaast een fijne mixcd die de mogelijke combinaties verkent. Daarbij valt natuurlijk meteen ‘The Dance’ van Derrick May op (uit 1987). Alhoewel het niet een onlogische keuze is want die hakkige blikstrings van May hoor je direct terug op hun eigen remix van Micatone’s ‘Plastic Rags & Magazines’ net als die…plonkende bassen die schering en inslag zijn in Vet Geluid.

Waar ik eerst nog dacht aan een “eenvoudige” nieuwe tak van house valt nu dus de term renaissance, het gevoel van een complete wedergeboorte, momentum door overdaad aan kwaliteit. Niet alleen in de beweging van Vet Geluid zelf maar juist ook door triangulatie, dat wil zeggen Vet Geluid als noodzakelijk Ander van microhouse, niet als concurrerend kamp (saai) maar als component in een dynamiek van uitdaging. Dus Vet Geluid kan moeiteloos circuleren met microhouse/schaffel en de derde toevoeging om het helemaal spannend te maken: de (neo)disco van Justus Köhncke en vooral Morgan Geist (zoals gepresenteerd op zijn recente Unclassics mix.)

Wat rest is een Daft Punk album in 2005 om de zaak echt op scherp te zetten.

edit: ik voel sinds het eerst in jaren (sinds de hoogtijdagen van jungle?) weer zelfs de drang om de muziek in de clubs te gaan zoeken. Het einde van een melancholische houding lijkt in zicht. Nu alleen nog wat DJs die dit draaien in het fantasieloze Amsterdamse uitgaansleven (want al is er natuurlijk genoeg aan de hand geweest de laatste jaren, de microhouse/schaffel combi is hier zelden te horen geweest.)