Roland Barthes - Système de la mode

Zag dit boek opeens in de kast liggen en dacht: waarom dit niet als de volgende Barthes lezen? De eerste keer dat ik er, jaren geleden, namelijk aan begon, omdat ik speelde met het idee van een scriptie over mode en technologie, moest ik het boek na tien pagina’s wegleggen. Kon niets met deze ultrastructuralistische Barthes. Nu, na flink wat andere boeken van de man te hebben gelezen (en vooral het vaak programmatische/didactische Image/Music/Text) is het boek bij herlezing veel begrijpelijker en mysterieuzer dan voorheen. Nu valt ook een prachtig hoofdstuktitel als Het Eindeloze Kledingstuk op en is de probleemstelling van het boek (wat gebeurt er wanneer een object taal ontmoet?) fascinerend verleidelijk. Ontwaar ook een opluchting dat het (gesloten) genot van theorie lezen voor mezelf, als “nutteloze” zelfstudie niet kapot is gemaakt door bepaalde bijbelstudiegroepjes van de theorie.