Return of the Zombie Bikers: Het Evangelie van Mathew (13: 1)

 

Het gevaar is dat we, door hem continu op te hemelen, maken tot een nieuw nerdboy icoon. Wie Richie Hawtin wel eens heeft zien DJ’en kent het verschijnsel wel: een legertje in Plastikman shirts getooide fans die geconcentreerd elke beweging van hun held volgen om af en toe even een foto maken terwijl iedereen op de dansvloer zwetend zweeft door lagen van ratels en bliepjes. Maar het is al te laat, je vormt door je enthousiasme de Auteur.

Ronde stuiterende beat, springende hi-hat. Twee basdrums (een als een kartonnen doos die in elkaar wordt getrapt, de ander een perfect gladde knikker.) Een op het eerste gehoor teleurstellende melodie (ik heb associaties met Pitfall 2 op de C64.) En dan op 2:16 een wonder. De melodie begint te echoën, te transformeren. Er komt nog een brombas bij zodat Jonson alle elementen fijn tegen elkaar kan uitspelen. Denk Model 500, Maurizio, op die hoogten bevindt Jonson zich. Stratosferisch house.