Ajax - FC Den Bosch 2-0

Heerlijk winterzonnetje, dat betekende in De Meer altijd een oogstrelende pot voetbal. De zelfgeseling gaat in het nu echter gewoon door. Al was het dit keer relatief minder slecht. Er was zowaar wel eens een kans (al wordt Harry nooit echt in stelling gebracht) en ik mag die Lindgren wel, die nu centraal op het middenveld speelde en dat zonder complex deed. Hij heeft ook een goede looptechniek (ik lijk mijn vader wel, die begon daar ook altijd als eerste over), dat elegante wat zo'n hobbelpaard als Van der Vaart zo pijnlijk mist. De wedstrijd ging weer als de spreekwoordelijke nachtkaars uit totdat De Ridder in blessuretijd een ouderwetse Lucky Ajax deed.

Twee dingen vielen me weer op.
1) Sinds ik naar Ajax ga graven tegenstanders zich regelmatig in maar wat Den Bosch af en toe deed (keeper rechtstreeks de bal de zijlijn overtrappen) sloeg werkelijk alles. Breek daar toch vaak mijn hoofd over: loont die dichtmetsel/counter strategie nou werkelijk meer? Dat je tegen een Ajax op de top van haar kunnen hier voor kiest kan ik me voorstellen maar ik blijf erbij dat met een beetje strategische pretentie je beter voetballend ten onder kan gaan en zelfs zoals FC Twente met "de volle buit naar huis kunt gaan."
2) Zeikpubliek. Laatst vertelde een AZ-supporter dat ze in Alkmaar zulke zeikerds zijn. En toen dacht ik "erger dan het Ajax publiek kan het moeilijk zijn." Je hebt de Amsterdamse cynische zeikerd en die is er altijd geweest (en die is erg grappig) en je hebt de huidige Ajaxsupporter, een dom verwend kind dat bij voorkeur spitsen afkraakt omdat ze niet Nederlands zijn en zonder enige ironie bij een stand van 0-0 tegen de hekkensluiter in de 90ste minuut blijft zingen "we zijn de beste van het hele land/we zijn de kampioenen!"