Ulysses lezen

Vorige week heb ik toch maar Ulysses aangeschaft, in de nieuwe nederlandse vertaling (mooi gebonden, 20 euro.) Vond het de investering wel waard, altijd handig om bij de hand te hebben mocht ik het nog eens in het Engels gaan lezen. Toevallig lagen er bij Scheltema ook allemaal kratten met afgeprijsde delen van de heerlijke Introducing serie, waaronder die van Joyce, dus maar meteen meegenomen. Blijven handige boekjes die een goed beeld schetsen zodat je niet meteen in het diepe wordt gegooid. En de illustraties zijn eigenlijk het grootste plezier (meestal een soort rare psychedelische punk esthetiek.)

Was tijdens het lezen van A Scanner Darkly voorzichtig begonnen met een pagina te lezen en ben eigenlijk verbaasd door blijven lezen. Meesterzet, al zeg ik het zelf, om het niet koppig in het Nederlands te lezen. De drie episoden van Stephen Daedalus (iets meer dan 50 pagina’s) heb ik zo uitgelezen. Het voordeel is dat je veel zelfverzekerder leest in het Nederlands. Over het algemeen lees ik in het Engels alles maar ik vermoed dat dit een Engels is waar je een grens bereikt, er teveel onzekerheden insluipen over woorden zodat je de grip op de tekst kwijt raakt (dat wat me ooit overkwam toen ik het boek in het Engels begon te lezen en werkelijk geen idee had wat ik na 30 pagina’s had gelezen.) Wat daar ontzettend onder te lijden heeft is humor (heb ik ook met Spaans, ik kan spaanse moppen gewoon niet decoderen.) En dat terwijl Ulysses, merk ik nu al af en toe, ontzettend grappig is (misschien ligt het aan mij maar dat is een aspect waar toch meer reclame voor mag gemaakt worden als men het over het boek heeft.)

Heb inmiddels het eerste flinke stream of consciousness gedeelte voor de kiezen gekregen en ook hier helpt de zelfverzekerdheid die het Nederlands lezen je schenkt: het is minder puzzelen, van “mis ik iets, wat staat daar nou?” en veel makkelijker beslissen van doorrossen en opgaan in het ritme van de taal. Zie ook al in dat het niet zonder consequenties zal blijven voor het eigen schrijven, al was het maar de vrijheid die Joyce aanreikt.

(Wie trillend verwacht dat D: S plotseling een doolhof van de taal wordt, wees gerust, morgen begin ik in samenwerking met Het Dronken Schip en Kosmik gewoon met het aftellen van de jaarlijsten.)