‘Wat? Is Ketel One Nederlands?’

Staat boven een artikel in het Volkskrant magazine over de schiedamse wodka die Amerika verovert. Heel voorzichtig, aangezien het familiebedrijf tot voor kort niet zo’n zin had in schreeuwerige reclamecampagnes. Nu hebben ze M&C Saatchi ingehuurd al hadden ze zich dat geld kunnen besparen. Immers, in Lunar Park consumeert Bret Easton Ellis flessen Ketel One, in plaats van zijn oude vertrouwde Stoli of Absolut, alsof het mineraalwater is. En als Ellis een stap zet, volgt een internationaal leger ijskoude nihilisten meteen.

In Lunar Park kwam ik Ketel One voor het eerst tegen en het was inderdaad niet in mij opgekomen dat het een Nederlands merk kon zijn. In plaats van kee-tel lees je het door die engelse One, het snel als kettel. Zo stelde ik me ook meteen een andere fles voor. Aangezien de –k niet een veelvoorkomende letter is in de Engelse taal kreeg ik meteen associaties van een “gemaakt” merk, semi-futuristisch. Daardoor stelde ik me de jeneverachtige fles met “historisch” label (inclusief gravure van een ambachtelijk stoker) waar het in werkelijkheid zit iets anders voor. Iets modernistisch, met lange rondingen, zilvergrijs en strakke letters. Grappig hoe dat spel met tekens en associaties werkt.