Britney Spears – Breathe On Me remixes

De Jacques Lu Cont remix is waarschijnlijk zijn beste in jaren. Al is het uiteindelijk veilig omdat hij teruggrijpt naar het model van ‘I Feel Love’ (waarschijnlijk het probleem van Lu Cont, hij leeft in de achteruitkijkspiegel.) Desondanks zeer effectief en Britney dient eigenlijk van nu af aan alleen maar dit soort dingen te doen. Een muze zijn voor houseproducers/remixers, zodat ze definitief de orgasmatron kan worden die ze wenst te zijn.



James Holden maakt het je op zijn nooit uitgebrachte Vocal Mix gewoon wat moeilijker met zijn inmiddels gepatenteerde intiem-immense trance. Dat intro is bijvoorbeeld ongrijpbaar bombastisch schots & scheef. Britney’s stem is hier nog steeds geil maar er zit gevaar in, het is een ziekelijke seksualiteit, bezeten door iets onnatuurlijks. Dat wat ‘Toxic’ eigenlijk verhaalde in de graine tussen stem en technologie gevangen. Weer een klassieker dit, een soort complexe puzzel, alsof een groot aantal tracks heel precies in en uit elkaar bewegen (en dan krijg je een spervuur van punctum, zoals dat moment (rond 5:00) waarop de stem terugkeert en de ronkende motorbas kust, vervaagt en zichzelf weer hervindt.)

(De eveneens niet gebruikte Holden Dub Mix zou beter zijn als die vocale mix niet bestond. De Dub lijkt ook meer gebouwd om de dansvloer op te hitsen. Al zit er een flinke hint naar droge Villalobosachtige microhouse in. Mooi, maar je zoekt de eerste mix, die, kom laat ik het dan maar uitspreken, het definitieve bewijs levert dat Holden de meest fantasievolle en sensuele houseproducer is sinds Luomo.)