Hero

Ik had al een tijdje ongezien de Ying xiong DVD liggen. De beste vier euro die ik in tijden heb uitgegeven (altijd goed opletten bij de overschotbakken van de lokale videotheek.) Shi mian mai fu (House of the Flying Daggers, okay?) was mooi, maar dit? Een overdaad aan schoonheid, elk beeld een wonder. Is geen lange film en toch aan het einde was ik doodop, gevloerd door schoonheid. Ik heb altijd gedacht dat Ashes Of Time en The Blade in dit genre onovertroffen zouden blijven, nu begin ik te twijfelen of Ying xiong het hoogtepunt is (moet beide films weer eens zien om een definitief oordeel te geven, vooral het expressionistische Ashes Of Time is veel radicaler vertelt.)




Hoe dan ook, het is fantastisch dat Yimou Zhang, voorheen auteurfilmer, zich is gaan bezighouden met de historische vechtfilm, omdat hierdoor definitief het genre wordt ontdaan van zijn zwakke punten (op het gebied productietechniek, narratief, acteerwerk.) En eigenlijk als je er bij stilstaat wordt er in Ying xiong bijna net zo weinig gevochten als in Ashes Of Time (Tony Leung belichaamt het met zijn voorkeur voor kaligrafie over het zwaard.) Geweld in het echt is hier afstandelijk, de brute overdaad van die pijlenregen. Zodra het vechten in de herinnering plaatsvindt, verhaald wordt, krijgt het iets onwerkelijks, mythisch…de orde van de droom (de vallende bladeren die opeens rood gekleurd worden.) Geen wonder dan (en terecht ook) dat Ying xiong wordt vergeleken met films als Rashomon en Il Deserto Rosso.

(Dat Zhang Ziyi standaard meespeelt (kan iemand anders zo mooi gepijnigd tragedies overleven?) mag ook een voordeel heten.)