De Dood van een Poldernihilist

De droommachine hapert ook wel eens, krijgt last van onrustige beelden en gevoelens. Niemsz vangt in één zin het gevoel. Wat valt er verder te zeggen? Op het Subs forum heb ik al het incident aangehaald waarmee Van Gogh voor mij zijn eigen mythe ondergroef. Daarna bleef er een schertsfiguur over die in herhaling bleef vallen. En ik moest bij hem erg denken aan Helmut Berger in The Damned, de nihilist uit de hoogste klasse die uiteindelijk toch betekenis vindt bij een charismatische leider. Alleen The Damned is een sublieme Visconti film en Van Gogh was een poldernihilist die het moest doen met de Kale Middelmatigheid. Nou wordt hij een beetje onze Pasolini, maar, de tragedie van Nederland, zonder zijn intellectuele of filmische gaven. Zonder mysterie ook. Gewoon neergeschoten/gestoken op een druilerige novemberochtend in Oost.

Wat ik hoop dat het veroorzaakt, is dat nu eens moeite wordt gedaan voor het opzetten van een werkelijke dialoog. Dat het debat eens gevoerd wordt door mensen met visie en woordvoerders die de zwijgende groep mondig maken in plaats van het giftige éénrichtingverkeer van zogenaamd polemische praatjesmakers en geblondeerde demagogen. Houdt tot die tijd Donner heel goed in de gaten (zo’n op het eerste gezicht sneue en toch eloquente man…maar ondertussen niet te vertrouwen.)