Model 500 – Deep Space

“Wat is techno?”
Mijn antwoord: Deep Space van Model 500


 

In dezelfde nazomer van 1995 waar Carl Craigs Landcruising verscheen, kreeg Deep Space, zo kan ik me herinneren, de betere recensies. Desondanks is het altijd een beetje een vergeten album gebleven. Vreemd genoeg was dit tien jaar na ‘No Ufo’s’ het debuutalbum van Juan Atkins dat ook nog eens op een ongelukkig moment werd uitgebracht. De rol van techno leek enigszins uitgespeeld. Jungle trok alle aandacht. Met al die wilde capriolen van jungle en beukie/beukie op het Europese vaste land moet de plaat voor de meeste mensen te braaf hebben geklonken. Het is dan ook een zeer ingehouden en subtiele muziek die Atkins hier presenteert. Ontdaan van zijn zenuwachtige electro ticks, laat hij de duisternis van de stad voor wat het is. Dit is techno als Kosmische Musik, ruimtereizen als elegante puls. Veelzijdig (er is plaats voor acid hier, wat vocalen daar) en toch coherent.

En Atkins wist ook waar de ontsnappingsroute voor techno te vinden was, ene Moritz von Oswald komt opdraven om de helft van de plaat mee te produceren. Die samenwerking komt tot volle wasdom op ‘Starlight’, wat mij betreft een van de hoogtepunten van het genre en een track die zich kan meten met von Oswalds beste werk als onderdeel van Basic Channel en Maurizio. Het is bijna onmogelijk uit te leggen waarom ‘Starlight’ werkt, maar ergens is de essentie te vinden in de groove, een cadans, waar je niet over na hoeft te denken, die je lichaam instinctief begrijpt. Von Oswald (en Atkins gelukkig met hem) begrijpt op zijn beurt dat wanneer je die cadans hebt gevonden, bijna al het werk er op zit: dit zijn grooves die in principe eeuwig door kunnen gaan, waar je heel af en toe een geluid tegenaan gooit en vol bewondering luistert hoe het van het ritme afkaatst. Een jaar later verschijnt de Basic Channel cd en wordt de reconquista van techno ingezet. Weer tien jaar later zou zo’n hernieuwde afrogermaanse samenwerking geen overbodige luxe zijn..